کریم
یا رئوف...
یا ایها الانسان...
ما غرک بربک الکریم؟
در جواب باید بگویم:
خدایا خودت تو همین ایه جواب خودتو دادی، جانم به قربانت...
کریم بودنت!
کریم کیست؟
جایی اقا مجتبی تهرانی، کریم را با این تعابیر از منظر ایات و روایات معنی کرده اند:
«الکریم من بدأ باِحسانه»؛
فرد کریم قبل از درخواست، احسان می‌کند
«الکریم من جازی الاسائات بالاحسان»؛
کریم بدی را با نیکی پاداش می‌دهد
«من الکرم اتمام النعم»؛
کریم بی نقص و بی‌کاستی می‌بخشد
«الکریم یری مکارم افعاله دین عبیه یقضیه»؛
نیکوکارى‌هاى خود را بدهى به گردن خود مى‌داند که باید بپردازد
«لذة الکرام فی الاطعام»؛
کریم از اطعام دیگران لذت می‌برد
«الکریم اذا قدر صفح و اذا ملک سمح و اذا سئل انجح»؛
جوانمرد و بخشنده کسى است که:
- وقتى قدرت یابد، درگذرد و ببخشاید و چون توانمند و مالک شود، عطا کند و ببخشد و آنگاه که چیزى از او خواسته شود، نیاز را برآورد.
«الکریم یلین اذا استعطف واللئیم یقسوا إذا ألطف»؛
کریم هرگاه به او مهر و محبت می‌شود، نرم می‌شود.
«الکریم اذا وعد وفى»؛
کریم به وعده‌هایش پایبند است.
«الکریم یإبى العار»؛
کریم ذلت نمی‌پذیرد.
الهی...
این کرامت مرا دربرابر شما مغرور کرد.
