خدای بهانه ها
خدا، خدای بهانه ها است.
مدتی است ذهنم درگیر این عبارت من درآوردی، خود ساخته است.
خدا، خدای بهانه هاست.
از بزرگی و کرم او همین بس که به هر بهانه ای به دنبال لطف به بندگانش است. اربابی است که هوای رعیت را خیلی خوب دارد.
با کوچکترین کارها و اذکار، فاصله بندگانش را از مصائب زندگی و آتش دوزخ دور می کند.
سلام دادن و جواب سلام گرفتن شاید دم دستی ترین مثال برای این عبارت است. همه ما روزانه به دهها نفر، سلام یا جواب سلام می دهیم. به ازای هر سلام، ۷۰ ثواب و به ازای جواب آن یک ثواب. با یک حساب سرانگشتی می شود صدها ثواب. صدها ثوابی که بی هیچ زحمتی و غالبا ناخودآگاه روزانه کسب می کنیم. اغلب قدرش را هم نمی دانیم!
یا همین توصیه بالا پیرامون تقارن جمعه با روز اول رجب و تلاوت یک آیه از کلام الله. کاری که شاید نهایتا ۱۰ دقیقه وقت بگیرد. اما همین ده دقیقه، بهانه ای می شود برای فتح باب روزی...
قدر خدای بهانه ها و بهانه ها و فیوضات رسیده از بهانه ها را بدانیم.
گرچه بیزحمت بدست میاوریم، امید است بیزحمت از دستش ندهیم.
#خدای_بهانه_ها
