با او...
پست وبلاگ طرقه
اوست نشسته در نظر
خدایا...
این کشتی طوفان زده و سرنشینانش را به امن ترین ساحل آرامش هدایت فرما. خدایا چقدر لذت بخش خواهد بود در ساحلی فرود بیاوریمان که فارغ از هر گونه دروغ، ریا، چاپلوسی و تهمت و غرض ورزی باشد. گاهی فکر می کنم حضرت نوح(ع) چه لذتی برد وقتی از کشتی بعد از طوفان پیاده شد. آب همه ی پلیدی ها را شسته بود. فرصتی برای شروع از صفر. به قول امروزی ها زمین و مخلوقاتش ریست شده بودند.نوح پیامبری بود که بعد از ابینا آدم دومین ویندوز زمین را نصب کرد.
خدایا...
نمی دانم به مو رسیده یا نه؟ شاید هنوز طنابمان خیلی کلفت است. شاید از صدها تار فقط یکی دوتا پاره شده. تو خودت از بالا شاهد و ناظری و اشراف بر همه چیز داری فقط یک درخواست عاجزانه...
پاره نکن. تقویت کن. هم طناب را. هم بازوهای های ما را. خوشحال می شویم اگر قبول کنی طناب را به عمود خیمه های حضرت اباعبدالله(ع) گره بزنیم. توفیق این لیاقت را به تمامی آرزومندان نصیب فرما. دستمان را هم به دست سقای بی دست علمدارش برسان. ما را هم چون علی اصغر در آغوش مولایمان آرامش بخش. به حق مادرش حضرت رباب.
خدایا...
سایه ات را از بالای سرمان کنار نکش که هرم گناه و شهوت و کید جن و انس و وسواس خناس میسوزاندمان بی سایه شما.
خدایا...
در این ایام اگر مقدرمان کرده ای بر ما تنگ بگیری که گناهانمان را بریزی و بشویی، آبرویمان را مشوی و مریز.
خدایا...
خودت گفته ای نزدیک تر از رگ گردن به مایی. ای خدایی که به معنای واقعی با مایی، فکرمان را خوانده و ریزترین عملمان را حتی اگر مثقال ذره باشد می بینی : خواهشا حضورت را با لطف و مرحمتت اثبات فرما نه با عقوبت و غضبت. باور کن نمی گویم قطعا، ولی سعی می کنیم شکر گزار باشیم.
خدایا...
چنان با ما رفتار کن که لایق توست که ما بی لیاقت تر از همان مثقال ذره ای هستیم که در این دنیای n بعدی با میلیارد ها کهکشان و ستاره های ده به توان n تنی آفریده ای. که آنها لحظه ای از یاد تو غافل نمی شوند ولی من ظلوم و جهول...
خدایا...
رک و راست و بی تعارف:
ما هیچ چیز از شما طلبکار نیستیم ولی این حق را داریم که به شما امیدوار باشیم. امیدمان را نا امید مکن. منتظر لطف شماییم. امید داده ای ولی صبر نداده ای. بی صبرانه انتظار می کشیم. هر چیزی را هلو برو تو گلو می خواهیم.طاقت هسته اش را هم نداریم. حق هم داریم!!!(نقیض جمله ی اول همین بند). خودت گفته ای اراده کنم دستور می دهم بشو... می شود. دستور شما و شدن آن حتی به اندازه ی سه نقطه ای که من گذاشتم فاصله ندارد. مگر نگفته ای از بند کفش که کوچکترین نیازتان است تا بلند ترین آرزوهایتان را از من بخواهید. خب!!! خوب می دانی چه میخواهم مگر نزدیک تر از رگ کردن نیستی... یه حال علی حده: جسارتا یه کن... فیکون برای تمام شیعیان علی ابن ابی طالب...
خدایا...
به قول شیخ احمد کافی: کسی که صاحبش بالا سرش نباشه اذیتش می کنن. زخم زبون و کنایه میزنندش. خدایا با ظهور حضرت منتظر ریشه ظلم و ستم و استبداد را از روی زمین ریشه کن کرده و طعم عدل و داد، صلح و دوستی را به همه ی ما بچشان و البته ما را از اعوان و انصار و سربازان و سرداران حضرتش قرار بده...
وصله:
*ارادتمند همه ی دارقوز آبادی ها هم هستیم. اعم از مهاجرین و انصار. خوارج و منافق. شیعیان و اهل تسنن... و البته محتاج دعای همه ی شیعیان و انصار. بی معرفت هم نیستیم قطعا... . جبر زمانه و البته فعلا مجبوریم مجبور.
*کار زنانه کردن در فضای سخت و خشن صنعتی هم عالمی دارد ها...
*عرفه نزدیک است. با معرفت برای یکدیگر از زبان ثار الله درست و درمان دعا کنیم. تلاش کردم امسال مشهد باشم این ایام را ولی ظاهرا دعوت نامه نداشتم. اگر دلتان سمت صحن نوی رضوی پر کشید باز هم مرا فراموش نکنید.
*از گوسفند قربانی روز عید قربان خوانندگان محترم طرقه دو ران، دو سر دست و راسته و کله پاچه را یکجا جهت دعا برای قبولی قربانی خواستارم. بقیه اش ارزانی خودتان.
*اگه نخواهیم برای مثقال ذره تعریف علمی و فیزیکی ارائه بدهیم میشود:
حنما گذارتان قیصریه یا میدان میوه فروشان افتاده است زیر نور آفتاب ذرات غبار گرداب وار بالا و پایین می روند. هر کدام از آنها مصداق عوامانه ذره هستند. طبیعتا مثقال ذره ریز تر از آن خواهد بود. (محض یادآوری برای خودم بود. قصد جسارت به خوانندگان نداشتم ولی بعضی مفاهیم اینقدر تکرار شده اند که ذهن به راحتی از کنارشان می گذرد تذکارهایی چنین گاهی برای تلنگر لازم است.)
