تبعید

پست وبلاگ طرقه

یا رئوف...

مشغول خواندن کتاب "مردی در تبعید ابدی" بودم.

لحظه ای یکه خوردم. چه رند است این خدای من. سبحان الله...

در ایامی اثر نادر ابراهیمی را می خوانم که یک چند میلیونیوم وقایع آنرا به چشم بصر می بینم.

ملا شمسای گیلانی شیخمان را می شناسم. صوفی کش ها را هم و البته شیخ مرادالدینی که در مدت ده دوازده سال دست کم هزار مساله از ملا صدرا پرسیده بود برای پاسخگویی به طلاب خویش. آنهم شبانه و پنهانی. حال خواستار به دار آویختن ملا به جرم بدعت را داشت. 

آماده می شویم برای "نشاط تبعید". 

این عبارت صدر المتالهین است.

پی نوشت:

گوشه هایی از کتاب:

1) آرام باش. رو به خدا کن. اینجاست که پای اراده ی ما در برابر مصلحت خدا لنگ است و جز توکل راهی نیست. اینجاست که ما عاجزیم از ادراک آنچه که خدا می خواهد و بدیهی است که زمام امورمان را به دست شیطان نسپرده ایم و خداوند هرگز زمام امورمان را به دست شیطان نخواهد سپرد. پس اینجاست که پای اراده ی ما چون لنگ نزده است، ممکن نیست که مصلحت خدا در مصیبتی خدایی برای ما باشد.

2) من مایوس از زمانه خویشم. نه مایوس از متن حضور. مایوس از امروزم نه دل کنده از فردا. (این یه جمله کلی بهم حال داد)

3) ویرانه ایست این جهان. عمر کفاف نمی دهد که آباد کنیم. غیرت رخصت نمی دهد که رها کنیم. این گونه رها کردن نشانه دنائت است و جاهلانه مرتب کردن نشانه رذالت. درد ما این است.

4) آباد سازی یک گوشه ی کم جهان به دست ما، آباد سازی کل عالم است به دست همگان.

5) آیه پست قبل مربوط به آیه 97 سوره نسا بود. از این به بعد ذیل هر پست آیه ای از قران. بدون ترجمه. لعلکم تعقلون

6)                                        بسم الله الرحمن الرحیم

و عسی ان تکرهوا شیئا و هو خیر لکم و عسی ان تحبوا شیئا و هو شر لکم .و الله یعلم و انتم لا تعلمون(سوره ی بقره آیه216)