کاریزما

پست وبلاگ طرقه

یا رئوف...

هشت سالی است که می شناسمش. وقتی عکسش را با آن عینک کائوچویی فریم سیاه، بالای ستون های مطبوعه وزین شرق می دیدم بی اختیار عنان از کف داده و شروع به بلعیدن کلماتش می کردم. عجب معلوماتی. عجب آسمان و ریسمان به هم بافتنی. گاه با خود می گفتم این مرد لحظه ای از جوانی خود را هدر نداده. لااقل هر چه کرده، هر چه خوانده، الان در ذهن دارد و خیلی سریع آنرا بازیابی کرده و به طور معجزه آسایی به وقایع امروز متصلش می کند.

بعد از جلال و امثالهم، یکی از کاریزماهای ذهنم مسعود بهنود است. اینرا دوستانم هم خوب می دانند. طوری که اگر کراواتم را گره بزنند و احساس کنند که گره را نمی پسندم، می گویند مثل کراوات بهنود است. تمام. قطعا دست به گره نخواهم زد!!!

کتاب "یادداشت های پس از 11 سپتامبر" او را پارسال از نمایشگاه کتاب تهران خریدم. قسمت هایی را خوانده بودم ولی در این میانه چنان سرم شلوغ شد که فقط به خواب و کبابش می رسیدم و از کتابش باز مانده بودم. تا اینکه لطف گروهی از کارکنان دولت شامل حالمان شد و مدتی است مجبوریم مگس بپرانیم. از طرفی چون مگس کش نداشتیم دم را غنیمت دانسته و مگس را به ذهن خود بستیم. لذا فرصت یافته و گرد و خاک از کتاب هایمان می زداییم. ورای فعالیت های سیاسی بهنود او را دوست دارم چون

1)      حافظه تاریخی قوی ای دارد. و این یعنی تسلط کامل بر تاریخ مکتوب ایران زمین.

2)      تسلط  و اشراف کامل دارد بر تاریخ شفاهی و کوچه بازار ملت ایران. تاریخی که کمتر مورخی آنرا نگاشته است.

3)      جالب تر اینکه تمام موارد 1 و 2 را در مورد تاریخ اروپا و آمریکا نیز دارد.

اینها همه ناشی از وسعت مطالعه ی این مرد است. مطمئنم که هیچ چیز خواندنی را نخوانده نگذاشته است. علاوه بر تاریخ به وقایع روز، موسیقی و فیلم هم مسلط است. جالب تر اینکه این حافظه تاریخی را با تسلطی کامل به حوادث و وقایع امروز ایران و جهان مربوط می کند که مصداق حدیث "ما اکثر العبر و اقل الاعتبار" یا معادل فارسی اش "ایوان مدائن را آیینه عبرت دانستن". بگذارید در کنار همه ی اینها طنازی هایش را هم.

دوستی دارم که هم گرافیست است و هم دانشجوی جامعه شناسی و البته تکه کلامش که "من اگر روزی زمام امور را در دست بگیرم" فلان کار را خواهم کرد. روزی می گفت اگر روزی زمام امور بدست من افتد از بهنود دعوت خواهم کرد به ایران باز گردد و نقد کند ایران را.

راست می گوید سیاستمداران را گاهی تاریخ فراموش می شود. نیاز به تلنگر دارند و بهنود این قابلیت را دارد. باز عرض می کنم موکدا ورای بینش عقیدتی و سیاسی این مرد، که حرف خوب و سازنده را باید از کفار هم شنید چه رسد به هموطن مسلمان.

این روزها نمی دانم بهنود در BBC چه چیزهایی بلغور می کند و کدام آسمان را به ریسمان چه کسی می بافد ولی اگر روزی قصد خرید ساتلایت کردم قطعا برنامه ای که بهنود کارشناسش باشد را تماشا می کنم. کسی چه می داند شاید آنروز پست ناسخ این پست را نگاشتم که وحی منزل ناسخ و منسوخ دارد چه رسد به هجویات ذهن حقیر.

پی نوشت:

1) خواندن کتاب پس از 11 سپتامبر هم در این روزها ادامه پروژه ی حضرت حق است ظاهرا.

                                                    بسم الله الرحمن الرحیم

  مثَلُ الَّذِینَ اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ أَوْلِیَاء کَمَثَلِ الْعَنکَبُوتِ اتَّخَذَتْ بَیْتًا وَإِنَّ أَوْهَنَ الْبُیُوتِ لَبَیْتُ الْعَنکَبُوتِ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُون(عنکبوت آیه 41)"