چ؛ چمران؛ چه کسی؟ چرا؟ چگونه؟
پست وبلاگ طرقه
اوست نشسته در نظر
کمی دیرتر از موعدی که اعلام شده بود به سالن نمایش رسیدم. چراغ ها خاموش بود و چمران تازه وارد پاوه شده بود و مورد استقبال وصالی قرار می گرفت. سالن پر از جمعیت بود. گوشه ای کنار دیوار نزدیک ردیف اول روی زمین نشستم...
اصولا اهل فیلم دیدن نیستم، شاید سالی یک بار...
چ را ولی باید می دیدم. اظهارات و انتقادات ضد و نقیض زیاد شنیده بودم. از چ یعنی چگوارا تا نوشته محمد قوچانی و ....
علاوه بر این حاتمی کیا را هم دوست دارم. به خاطر دیده بانش که برایم در رتبه اول علایق سینمایی ام است؛ حتی جلوتر از آژانس شیشه ای و روبان قرمز تماشایی...
ولی جنس چ فرق داشت. با لحظه لحظه چ اشک ریختم...
چ، چمران خمینی بود اتفاقا...
چمران، سرباز خمینی بود...
چمران، عمار خمینی بود...
چِ چمران، همان چیزی بود که از چمران پیش از این در ذهن خود می ساختم و می پروریدم...
چِ حاتمی کیا فقط مهر تاییدی بر آن بود.
چمرانِ چ خیلی دوست داشتنی تر از حاج کاظم آژانس شیشه ای بود...
چمرانِ چ را اندازه دیده بانِ دیده بان دوست خواهم داشت...
چ، چگوارا نبود. چ عین چمران بود و پاسخی به این سه سوال که چمران چه کسی بود؟ چمران چرا چمران بود؟ چمران چگونه چمران شد؟
این هر سه چ، سه سوال مخاطب از چ حاتمی کیا بود که ابراهیم سینمای ایران خیلی خوب از پس جواب دادن به این سه سوال برآمده بود...
چ را باید روی زمین نشست و دید. صندلی های مبله سینما محل مناسبی برای تماشای چ نیست!
