به بهانه یک نقاشی دیجیتال

چقدر همه چی درست و سرجاشه تو این نقاشی دیجیتال...
اون طاقچه گوشه خونه... اون رخت خواب تنگ اتاق، اون رادیو، اون صورت خواب آلود پسره با عرخ گیر! حتی پیجامه باباهه...
همه این تصاویر با ضمیمه صوت دعای سحر با صدای مرحوم صالحی.
رادیوی استانی ما که قبل از اذان مداحی پخش می کرد...
یادش بخیر...
بابا همیشه نوار خالی میذاشت کنار رادیو تا مداحی های مورد علاقه شو از رادیو هنگام سحر ضبط کنه...
بعضی ها هنوز هم هستند...
وقتی پخشش می کنم وسط مداحی یهو صدا کم میشه و گوینده اعلام می کنه: سحرخیزان گرامی، تنها ۱۰ دقیقه تا اذان صبح به افق وطن باقی است. بعد هم که تهدیدات مامان که زود باش، چای هم باید بخوری. مسواک هم بابد بزنی... و من خواب آلوده...
فقط می جویدم. مگر لقمه صبح ساعت ۵ از گلو پایین میرود؟ اصلا سمت گلو حرکت نمی کند لامصب!!
یادش بخیر آن روزهایی که هنوز مهتابی نداشتیم و با لامپ رشته ای زرد، سفره هایمان رنگ آفتاب می گرفت...
یادش بخیر آن رادیوها با آن پیچ و صدای تغییر موجشان...
یادش بخیر غر زدنهایمان بابت غذای سحری که اگر خورشتی و آبدار نبود، زمین و زمان بهم دوخته می شد که چطور این را قورت بدهیم...
و چه نازی میکشید مادر...
حتی بابت روزه کله گنجشکی پسرش!
بزرگ نشدیم. پیر شدیم. خیلی زود. خیلی.
دمت گرم آقای @alimiriart صفا کردیم...
در پیج آقای میری، تصویر اصلی و صوت دعای سحر را می توانید بشنوید...