در فواید قرنطینه
قرنطینه خود خواسته یا اجباری، علیرغم همه سختی ها که البته اهالی خواب، کتاب و کباب از سختی های موصوف هم مستثنی بودند، مزیت های بسیاری برای اغلب خانواده ها داشت.
حضور تمام اعضای خانواده در منزل، آنهم برای مدتی چنین طولانی، فرصتی بود که شاید به این سادگی بدست نمی آمد.
کودکانی که در تهران شلوغ و پرمشغله، پدران خود را آخر شب، خسته و کوفته زیارت می کردند، این روزها با مشت و لگد حضرت پدر را بیدار کرده و او را وادار به بازی می کنند.
بوی قرمه سبزی، قیمه و آبگوشت از صبح زود در خانه می پیچد. صبحانه، ناهار و شام دسته جمعی دور یک سفره... همه شمیم بوی خوش زندگی دارند. مثل گذشته ها...
غذاهای فست فود و آماده و رستورانی از اغلب سفره ها رخت بربسته اند. پیتزا و ساندویچ بلاجبار، در منزل به صورت خانگی و سالم طبخ می شوند.
اولیا حاصل تربیت فرزندانشان را در مهدهای کودک و مدارس،ملموس تر درک می کنند.
مردها ضمن همکاری در کارهای منزل با مشقت های خانه داری، بیشتر آشنا می شوند، غذا می پزند، ظرف می شویند، جارو می کشند و ناخنک می زنند.
خانم ها هم قدر نبودن همسرانشان در منزل را بیشتر می دانند.
کتاب های آشپزی مجددا از کتابخانه ها بیرون آمده و پخت انواع نان و شیرینی خانگی رونق گرفته.
قرنطینه ما را وادار کرده، قدر بزرگترها را بیشتر بدانیم و از سویدای جان، درک کنیم که چقدر دوستشان داریم و تشنه دیدارشان هستیم.
قرنطینه ما را دلتنگ دورهمی ها و شب نشینی هایی کرده که اغلب ما پیش از این ماجرا، از آن فراری بودیم.
امیدوارم این قرنطینه طولانی تر باشد، چراکه همه ما در این ایام کارهایی را انجام داده ایم و عاداتی کسب کرده ایم که بر نگرش و رفتارمان تاثیر گذاشته.
دوران پس از قرنطینه، آبستن یک سبک زندگی جدید است.
*پ ن:*
می دانم. آمار اختلافات خانوادگی این ایام را. می دانم شرایط اقتصادی و تعطیلی کسب و کارها، شاید بسیاری از خانواده ها را در تنگنا قرارداده و در آشپزخانه ها غذاهایی مثل قیمه و قورمه و آبگوشت، هر از چندگاهی طبخ می شود... همه ان قلت ها را بلدم.ولی دوست دارم از این منظر به ماجرا نگاه کنم.
