روزنوشت های کرونایی 5

📆 17 تیر 1399
امروز باز هم کرونا رکورد زد، در آدم کشتن. 200 نفر. شامل تعدادی زن، مرد، شوهر، همسر، دختر، پسر، عاشق، معشوق، هیئتی، قرتی، باحجاب، شل حجاب، مهندس، محصل، پزشک، پاکبان، بیکار، پرستار... همگی امروز زیر خروارها خاک و آهک دفن می شوند. تنها دلخوشی این ماجرا قبرهای تک واحدی اش است و بس.
تعدد و تکثر شلنگ ها و سیم ها در تصویر هولناک است.
ترسیدم. رک و راست! از مرگ نه. هیچ وقت مردن برایم ترسناک نبوده. از بیمار شدن و انتقال بیماری به دیگران ... حس خوبی نیست دیگرانی را که هزار آرزوی ریز و درشت دارند، به کام مرگ بکشانی... بدتر از همه اینکه برخی از این افراد می توانند نزدیک ترین ها و عزیزترین های زندگی ات باشند. غربت و دوری هم مزید بر علت می شود گاهی.
بگذریم. خواهد گذشت قطعا.
40w